واژگان زیادی در زبان فارسی هستند که شبیه هم نوشته می شوند اما معانی متفاوتی دارند. من جمله دو واژه “رو ْزمرِّگی” و “روز-مرگی”؛ از قضا این دو واژه این روزها در ایران، علاوه بر شکل واحد، معانی نزدیک به هم نیز یافته اند. مجموعى از شرایط، بخش عمده ای از زنان کشور را به روز-مرگی یعنی هر روز مردن وا داشته است. آن ها روزها را سپری می کنند و بدون اینکه منتظر آینده ای بهتر باشند، هر روز در خود و روزانه هایشان دفن می شوند.
روزهای زنان مجموعه روز- مرگی بدون هیچ امیدی به آینده تکرار می شوند و این روزها آنچنان در پی هم می آیند که ناگهان زمین تمام وجود آنها را در خود می بلعد و مدفون می کند. آنها راه می روند،کار می کنند، می بینند، می شنوند اما نمی دانند که روز بیش از پیش در عمق ناامیدی و بی فرجامی دفن می شوند.
دفن شدن نشانه مرگ است و این زنان در تلی از خاک قرار می گیرند و هر روز بر اثر روزمرگی به روز-مرگی دچار می شوند. در این میان زنانی هم هستند که تلاش می کنند به مرگ ناشی از روزمرگی گرفتار نشوند.
