به گزارش ایسنا، «کلود مونه» هنرمند برجسته فرانسوی از جمله هنرمندانی بود که به وفور از محیط اطراف خانه‌اش به عنوان موضوعات تابلوهای نقاشی‌اش استفاده می‌کرد. «مونه» از طبیعت اطرافش برای خلق نقاشی‌هایی استفاده می‌کرد که دیدگاه ما نسبت به رنگ‌ها و منظره‌ها را تغییر می‌دهند.
«مونه» در «نرماندی» واقع در فرانسه بزرگ شد. او در همان مکان به عنوان نقاش منظره شناخته شد. او در سال ۱۸۶۲ یعنی در آغاز راه به عنوان نقاش حرفه‌ای، به تحصیل در رشته نقاشی در پاریس مشغول شد. او تصمیم گرفت سبک نقاشی در فضای باز را در پیش بگیرد. او در نهایت در روستای کوچک «ژیورنی» واقع در فرانسه مستقر شد.
فضای آرام این مکان به «مونه» این امکان را می‌داد تا از طبیعت به بهترین شکل دیدن کند. «مونه» یکی از پیشگامان جنبش امپرسیونیسم فرانسوی بود. «مونه» در خانه‌اش واقع در «ژیورنی» به مدت ۴۳ سال یعنی از سال ۱۸۸۳ تا زمانی که در سال ۱۹۲۶ درگذشت، زندگی کرد.
او خانه را با توجه به سلیقه‌اش بزرگ‌تر کرد. او دوست داشت فضایی را در اختیار داشته باشد که بتواند همزمان زندگی و نقاش کند. کارگاه نقاشی او در انباری قرار داشت که به خانه متصل بود و اتاق‌خواب و سرویس بهداشتی مجزا داشت. او مدام برای خلق تابلوهای نقاشی از این فضا الهام می‌گرفت. درحقیقا این خانه با نقاشی‌های سایر امپرسیونیست‌هایی همچون «مانه»، «سزان» و «سیسلی» تزئین شده بود تا مایه الهام او شوند.
تصویر بالا نخستین کارگاه نقاشی «مونه» را نشان می‌دهد. این فضا بعدها به اتاقی برای ملاقات او با دلال‌های هنر، مجموعه‌داران و منتقدان تبدیل شد.
هر کدام از اتاق‌های این خانه به زیبایی تزئین شده بودند. این خانه برای «مونه» حکم یک پروژه هنری را داشت. هر یک از اتاق‌ها فردیت، رنگ و یکتایی یک تابلو نقاشی را دارد.
روش نقاشی در فضای باز باعث شده بود «مونه» زمان زیادی را در باغش صرف کند. او از این فضای چشم‌نواز و سبز لذت می‌برد. این فضا به محل خلق برخی از مشهورترین نقاشی‌های او تبدیل شد: مجموعه نیلوفرهای آبی. این مجموعه شامل ۲۵۰ تابلو نقاشی بزرگ رنگ روغن می‌شود که اکنون در گالری‌های سراسر جهان نگهداری می‌شوند. بنابراین چندان جای تعجب ندارد که بازدیدکنندگان از خانه «مونه» بلافاصله به سراغ پل واقع در باغ می‌روند تا نیلوفرهای آبی را تماشا کنند.
۱۰ سال پس از نقل مکان به این خانه، مونه «باغ آبی» را متاثر از سبک آسیایی خلق می کند. او برای این کار از آب یکی از رودهای نزدیک استفاده کرد و گل‌ها، بوته‌ها و درختانی را کاشت تا بتواند همان منظره‌ای که دوست داشت را خلق کند. به این ترتیب بود که باغ به تنهایی به یک اثر هنری تبدیل شد.
پل چوبی که از میان برکه داخل باغ عبور می‌کند به انتخاب «مونه» در سال ۱۸۹۵ به سبک ژاپنی ساخته شد و مشهورترین تابلوهای نقاشی که این پل در آن‌ها به چشم می‌خورد اکنون در گالری ملی لندن و گالری ملی هنر واشنگتن نگهداری می‌شوند.
